Seszele to niewielkie państwo wyspiarskie położone w regionie Afryki na Oceanie Indyjskim na północny-wschód od Madagaskaru, na archipelagu Seszeli i sąsiednich wyspach. Kraj zajmuje 92 wyspy o łącznej powierzchni 455 km kwadratowych. Tylko 33 wyspy są zamieszkane. Największe wyspy – Mahe, Praslin, La Digue i Silhouette o rzeźbie terenu górzysto-wyżynnej są pochodzenia kontynentalnego, większość pozostałych to atole koralowe. Największe wyniesienie – 905 m. n. p. m – znajduje się na wyspie Mahe. Seszele leżą w strefie klimatów okołorównikowych modyfikowanych przez wpływ oceanu. Znajdują się pod wpływem monsunu z północnego-zachodu i pasatu z południowego wschodu dzięki czemu otrzymują intensywne opady. Występują tu lasy tropikalne z kilkoma gatunkami endemicznymi. Osobliwością przyrodniczą jest rosnący na wyspach Praslin i Curieuse tzw. kokos morski. Najstarsze okazy tej palmy mają 800 lat i ponad 40 m. wysokości.
Seszele zostały odkryte w XVI wieku przez Portugalczyków. Były niezamieszkane do 1770 r., kiedy Brayer de Barre z Mauritiusa założył na Mahe pierwsze osiedle. Seszele znajdowały się wówczas pod zarządem francuskiej Kompanii Indyjskiej. W okresie napoleońskim były miejscem zsyłki więźniów politycznych. W 1810 roku zostały zajęte przez Brytyjczyków i formalnie przyznane im traktatem paryskim w 1814r. Do 1888 roku podlegały kolonialnym władzom Mauritiusa po czym otrzymały odrębną administrację, a w 1903 r. gubernatora. Niepodległość uzyskały w 1976 roku. Stolicą kraju jest Victoria.
Seszele zamieszkują głównie Kreole, niewielki odsetek ludności stanowią Hindusi, Malgasze, Chińczycy, Anglicy. Jest to ludność katolicka (90%).Językiem oficjalnym jest angielski, a w użyciu kreolski, francuski.
Zjednoczone Emiraty Arabskie ze stolicą w Abu Dhabi oraz słynnym na całym Świecie miastem Dubai, to niewielki kraj na Środkowym Wschodzie. Składa się z siedmiu Emiratów: dwa najbardziej znane to Abu Dhabi i Dubai. Pozostałe to: Sharjah, Ras al Khaimah, Fujairah, Umm al Quwain oraz Ajman - jedyny Emirat bez ropy i gazu. Emiraty zamieszkałe są w wiekszości przez Hindusów i Pakistanczyków oraz inne nacje, głównie pochodzące z Azji. Ok. 20 % ludności to lokale - Arabowie. 80% ludności to ekspatriaci, wiekszość z nich przyjeżdża do Emiratów do pracy. Oficjalnym językiem jest arabski, ale język angielski jest powszechnie znany i używany w Emiratach. Hindi, Urdu i Perski z racji dużej ilości ekspatriatów z Azji są również w powszechnym użytku. Miasta, w szczególności Dubaj są nowoczesne, posiadają wspaniałą infrastrukturą, zwracającą uwagę, nowoczesną architekturę. Nadal istnieja niewielkie skupiska slumsów, zajmowane głównie przez "Baluczi" - mieszkańców bez narodowości.
Dubai jest niewątpliwie turystyczną atrakcją ZEA, jest to miasto bardzo bezpieczne, czyste, położone nad Zatoką Perską - przez Arabów zwaną Zatoką Arabską. Oferuje wiele czystych choć nieco monotonnych plaż, parki rekreacyjno wypoczynkowe, niezliczoną ilość hoteli. w tym jedyny na Świecie hotel siedmiogwiazdkowy - Burj Al Arab. Dubaj podzielony jest na dwie części kanałem "Creek". Lewa (zachodnia część) to Bur Dubai, gdzie znajduje się większość banków i instytucji finansowych przy ulicy zwanej Bank Street, sklepy ze sprzetem komputerowym znajdują się na Computer Street, drobne sklepiki hinduskie z odzieżą umiejscowione są przy Creek'u. Wiele hoteli 4 gwiazdkowych znajduje się właśnie w Bur Dubai, które uważane jest za centrum Dubaju. W Bur Dubaj toczy się również życie nocne ze wszystkimi jego aspektami znanymi z europejskich miast. Kolejną dzielnicą po zachodniej stronie jest Jumeira. Jest ona płożona bezpośrednio nad Zatoką Perską, z przeważającą zabudową willową. Na Jumeira znajduje się wiele domów należących do szejków. Na początku Jumeirah znajduje się bezpłatna centralna plaża zwana "Open Beach", na której w dzień można spotkać plażowiczów z Dubaju oraz przyjezdnych a wieczorem i noca, szczególnie we czwartki jest miejscem spotkań dla mieszkanców Dubaju szukajacych wrażeń :-). Poza "Open Beach" w Dubaju na Jumeirah znajduje się płatny (5dh) park z dostępem do morza i strzeżonymi plażami oraz kilka mniej popularnych plaży wzdluż Jumeirah Road. W bezpośrednim sąsiedztwie Jumeira znajduje się Satwa, dzielnica zamieszkała przez imponującą mieszankę kultur i narodowości, począwszy od wyżej wspomnianych Baluci i lokali (Emiratczyków) po Filipińczykow, Pakistańczykow, Hindusów, Lankijczyków, Arabów, Europejczyków, Rosjan i in. Satwa uważana jest za "najniebezpieczniejszą" dzielnicę w Dubaju o ile w ogóle można mówić o Dubaju w kontekście niebezpieczeństwa. Bezpośrednio za pasem slumsów odgraniczającym Satwa od reszty Dubaju znajduje się najbardziej prestiżowa ulica - Sh. Zayad Road z rzedami wieżowców po obu stronach. Sh. Zayed Rd. jest niesamowicie nudna - niewiele się tam dzieje, po ulicach leniwie przechadzaja się zblazowani przechodnie i turysci z aparatami robiący zdjęcia wieżowcom.
Po prawej (wschodniej) części Dubaju znajduje się Deira Dubai, dzielnica w swej górnej (północnej) części zamieszkała głównie przez Hindusów i Pakistańczyków, z niezliczoną ilością tanich jednogwiazdkowych Hoteli goszczących jeszcze większa liczbę prostytutek z Rosji i bylych republik ZSRR, Chin i innych krajów, głównie azjatyckich. W chotelach tych zatrzymuje sie też dużo kupców z krajów Czarnej Afryki. W dzielnicy tej znajduje się również Gold Souk - targ złota i platyny, jak i Spice Souk - targ przypraw. W Deira znajduje się również wiele hinduskich sklepików z różnego rodzaju towarami gospodarstwa domowego, jak i sklepy z perfumami, materiałami itp. Na Nasr Square swoje miejsce znalazło wiele sklepów z elektroniką (sprzęt audio video, aparaty foto, kamery cyfrowe, części elektroniczne, sprzęt gospodarstwa domowego, komórki). Pomiędzy Bur Dubai a Deira Dubai kursują łódki przewożące pasażerów (50 filsow od głowy). Dolna część (południowa) Deira Dubai jest zgoła odmienna od górnej. Począwszy od Fish Rondabout i budynku Etisalatu, w tej części Deira znajduje się wiele hoteli 4 i 3 gwiazdkowych, na Rigga Road i Muraqqabat Street jest mnóstwo restauracji z dobrym jedzeniem (kuchnie praktycznie wszystkich krajów Świata z przewagą arabskich, hinduskich i wszędobylkich sieci barów szybkiego żywienia) i przystępnymi cenami. W Deira Dubai znajduje się też City Center - jeden z węikszych shopping mall'i w Dubaju - miejsce spotkań i socjalizacji dla lokalnych mieszkanców.
Dubaj
Klimat:
Większa część Zjednoczonych Emiratów Arabskich to płaskie tereny nadbrzeżne z wyschniętymi słonymi jeziorami, które stopniowo przechodzą w pustynie. Zimy są ciepłe i najczęściej suche. Deszcze padają rzadko, ale są zazwyczaj bardzo ulewne. Zdarza się, że roczna norma opadów może spaść jednego dnia.
Temperatury:
miesiąc
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII
dzień - temperatura w °C
23
24
28
30
34
36
39
40
37
32
28
25
noc - temperatura w °C
13
14
16
19
23
26
29
30
28
24
19
16
woda - temperatura w °C
20
21
23
24
27
28
30
32
27
27
25
24
godziny słońca w ciągu dnia
8
8
8
10
12
12
10
10
10
10
9
8
Waluta:
Walutą Zjednoczonych Emiratów Arabskich jest Dirham (AED).
AED=100 fils
1 euro= 4,5 AED
Nie ma ograniczeń dotyczących wwozu i wywozu pieniędzy.
Karty kredytowe:
Akceptowane są międzynarodowe karty kredytowe. Poza hotelami klient dokonując zakupu przy pomocy karty ponosi koszt różnicy kursów.
Dokumenty i wiza:
Obywatele RP podlegają obowiązkowi wizowemu. W załatwieniu wizy do Zjednoczonych Emiratów Arabskich dla osób rezerwujących ofertę pośredniczy touroperator.
Przepisy celne:
Przepisy celne nie odbiegają od powszechnie przyjetych standardów. Do Zjednoczonych Emiratów Arabskich nie można wwozić: materiałów zawierających treści obsceniczne i godzących w obyczajowość muzułmańską, narkotyków i środków odurzających, leków psychotropowych (w razie konieczności zażywania tego typu lekarstw należy mieć na nie indywidualne recepty), kaset wideo zawierających treści sprzeczne z obyczajowością lub nakazami islamu, który w Zjednoczonych Emiratach Arabskich jest religią państwową. Przywóz alkoholu uwarunkowany jest posiadaniem odpowiedniego zezwolenia. Zezwolenie takie uprawnia również do nabycia alkoholu w wydzielonych punktach sprzedaży na tereie Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Niezależnie od tego napoje alkoholowe są podawane w wielu hotelach oraz klubach o ograniczonym zakresie dostępu. Istnieje zakaz spożywania alkoholu pod każdą postacią w miejscach publicznych oraz przebywania w takich miejscach po spożyciu alkoholu (grozi za to grzywna lub kara aresztu).
Czas:
Lato: czas środkowoeuropejski plus 2 godziny.
Zima: czas środkowoeuropejski plus 3 godziny.
Zdrowie i szczepienia:
Zjednoczone Emiraty Arabskie wolne są od szczególnych zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych. Nie są wymagane szczepienia. Należy zabrać ze sobą lekarstwa przeciw problemom trawiennym, żołądkowym i przeciw oparzeniom. Jeżeli stale przyjmuje się lekarstwa należy je zabrać ze sobą ponieważ na miejscu są bardzo drogie i często nie mają miejscowego odpowiednika.
Wizyty lekarskie są płatne. Osoby posiadające prywatne ubezpieczenie kosztów leczenia za granicą mogą zwrócić się po powrocie do kraju o zwrot kosztów leczenia. W takim przypadku potrzebny będzie szczegółowy rachunek, o którego wystawienie należy poprosić lekarza.
Komunikacja:
Wynajem samochodu:
Przy pobytach nie przekraczających 30 dni wymagane jest międzynarodowe prawo jazdy. Można wówczas prowadzić samochod wypożyczony z licznych wypożyczalni samochodów. Minimalny wiek kierowcy 21 lat.
Przedstawicielstwa dyplomatyczne:
Ambasada Rzeczpospolitej Polskiej
Abu Dhabi, Delma Street, Corner with Karama Street,
P. O. Box 2334, ABU DHABI, United Arab Emirates.
tel. (0-09712) 4465-200; fax 4462-967
e-mail: polemb@emirates.net.ae
www.plembassy.gov.ae
Napięcie w sieci:
Prąd zmienny 220 V. Należy zabrać ze sobą przełącznik, choc można go często wypożyczyć w hotelu.
Woda pitna:
Woda z wodociągów miejskich pochodzi w całości z odsalanej i uzdatnianej do picia wody morskiej.
Zaleca się spożywanie wody mineralnej butelkowanej.
Atrakcje turystyczne:
Zjednoczone Emiraty Arabskie to kraj o wielu obliczch. Zjednej strony fascynujące pustynie, cudowne plaże, góry sięgające 3 tys. m, zaś z drugiej luksusowe hotele. Dubaj od dawna jest metropolią handlową i prawdziwym rajem dla lubiących zakupy. Kontrast stanowią proste wioski beduińskie, oazy, targi wielbłądów - wszystko to oferuje niezwykły świat Zjednoczonych Emiratów Arabskich.
Kraj i jego mieszkańcy:
Arabowie stanowią 42% składu etnicznego Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Kobiety stanowią miejszość, mężczyzn jest dwa razy więcej niż kobiet.
Religią państwową jest islam.
Prace budowlane:
W Zjednoczonych Emiratach Arabskich od lat trwa intensywna rozbudowa bazy hotelowej oraz infrastruktury turystycznej. W zatoce powstają sztuczne wyspy, a na lądzie realizowanych jest wiele fascynujących inwestycji, wznoszone są eleganckie hotele oraz luksusowe wille. Wiążą się z tym pewne niedogodności, zarówno jeśli chodzi o zwiększone natężenie hałasu, jak i wrażenia wizualne. Prace budowlane nie mają z reguły wpływu na stan plaż i jakość wody morskiej, które są bez zarzutu. Na wybrzeżu mogą sporadycznie występować nanosy smoły z przepływających statków. Plaże są sprzątane przez personel hoteli lub jednostki komunalne
Filmowanie i fotografowanie:
Zabronione jest filmowanie i fotografowanie obiektów wojskowych, stoczni i portów, jak również budynków państwowych. Meczety można fotografować z zewnątrz, ale nie wolno do nich wchodzić. Robienie zdjęć kobietom arabskim uznawane jest za niemoralne. Jeśli chce się sfotografować dzieci lub mężczyzn, należy wcześniej poprosić o pozwolenie.
Sport i rekreacja:
Sporty wodne:
W Zjednoczonych Emiratach Arabskich do dyspozycji gości jest szeroka gama możliwości uprawiania sportów wodnych min. żeglowanie, windsurfing, narty wodne, skutery wodne, nurkowanie z aparatami tlenowymi.
Golf:
Znajdują się tu jedne z najpiękniejszych na świecie pól glofowych.
Tenis:
Korty tenisowe znajdują się przy większości hoteli.
Kluby rekreacyjne:
Rozbudowana sieć klubów i centrów rekreacyjnych, liczne parki wodne, kryte lodowiska i wiele innych.
Posiłki i napoje:
Kuchnia bardzo zróżnicowana z możliwością skosztowania wielu potraw świata.
Powrót do kraju:
Wszystko dobre, co się dobrze kończy!
Przed wyjazdem z hotelu należy pamiętać o:
* wyjęciu z sejfu hotelowego zdeponowanych w nim rzeczy;
* opuszczeniu pokoju zazwyczaj do godziny 12.00, tak aby pozostawić obsłudze hotelu czas na przygotowanie pokoi dla nowych gości
Chile ciągnie się wąskim 160-kilometrowym pasem wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej na 1000 km. Do Chile należy ok. 3000 wysp leżących wzdłuż południowej części wybrzeża.
Ukształtowanie powierzchni
Przez cały kraj przebiegają dwa łańcuchy górskie: Kordyliera Nadbrzeżna i Kordyliera Główna rozdzielone obniżeniem tektonicznym. Północną częsć tego obniżenia zajmuje słona pustynia Atakama. Środkowa częsć, położona między rzekami Aconcagua i Bio-Bio, to Dolina Środkowochilijska. Ku południowi Kordyliera Główna przechodzi w Kordylierę Patagońską, której zakończeniem jest górzysty archipelag, z największą wyspą Ziemia Ognista (jej zachodnia część należy do Chile, wschodnia - do Argentyny). Tu znajduje się najdalej na południe wysunięty punkt kontynentu - przylądek Horn.
Klimat
Klimat Chile jest bardzo zróżnicowany: od gorącego na północy po polarny na południu, gdzie notuje się największe opady.
Ludność
Chile było pierwszym demokratycznym krajem w Ameryce Południowej, jego mieszkańcy mają silne poczucie narodowej toższmości. Są to głównie Metysi. Językiem urzędowym jest hiszpański, używany również przez mniejszość indiańską. Większość społeczeństwa jest wyznania rzymskokatolickiego. Najgęściiej zaludniona jest Dolina Środkowochilijska oraz środkowy odcinek wybrzeża Oceanu Spokojnego. Chile jest jednym z najbardziej zurbanizowanych krajów Ameryki Południowej. W miastach mieszka 82% ludności.
Praktyczne informacje
Położenie
zachodnie wybrzeże Ameryki Południowej
Sąsiedzi
Peru, Boliwia, Argentyna
Skład etniczny
Metysi 91,6%, Indianie 6,8%, inni 1,6%
Wyznania
katolicy 80,7%, protestanci 6,1%, żydzi 0,2%, bezwyznaniowi 12,8%, inni 0,2%
Waluta
1 peso chilijskie (CLP) = 100 centavos
Język
hiszpański
Największe miasta
Santiago, Concepcion, Vina del Mar, Valparaiso
Ustrój polityczny
republika wielopartyjna z dwuizbowym parlamentem
Święta narodowe
Rocznica Uzyskania Niepodległości - 18 września (1810)
Bermudy, Bermuda, terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii w Ameryce Północnej, w archipelagu wysp Bermudy, na Morzu Sargassowym, w zachodniej części Oceanu Atlantyckiego. Bermudy obejmują ponad 300 wysp pochodzenia koralowego, z których tylko 20 jest zamieszkałych. Największe wyspy: Wielka Bermuda (Main Island, 39 km2), Hamilton i Saint George. Powierzchnia 52 km2. 64 tys. mieszkańców (2003). Średnia gęstość zaludnienia: 1230 osób/km2, jedna z największych na świecie. Stolica: Hamilton (1,5 tys., 1993). Główne miasta (1992): Saint George (2 tys.), Tucker’s Town (1 tys.) oraz Flatts Village, Clermont, Somerset.
Ludność miejska: 95%. Jeden z najwyższych wskaźników na świecie. Podział administracyjny: 9 obwodów i 2 miasta (Hamilton i Saint George). Język urzędowy: angielski. Skład etniczny: Murzyni (61%), biali (37%), Mulaci (2%). Wyznania: anglikanie (37%), katolicy (14%), afrykańscy metodyści episkopalni (10%), metodyści (6%), Adwentyści Dnia Siódmego (5%). Jednostka monetarna: 1 dolar bermudzki = 100 centów. Analfabetyzm sięga 2%. Przyrost naturalny: 4,8‰ (2000). Średnia długość życia: mężczyźni 74 lata, kobiety 78 lat.
Warunki Naturalne
Warunki naturalne: powierzchnia wysp nizinna, zbudowana z wapieni koralowych. Wzdłuż wybrzeża rafy koralowe (najdalej na północ wysunięte stanowisko korali madreporowych). Najwyższy punkt kraju - Town Hill (79 m n.p.m.). Rozwinięte zjawiska krasowe.
Klimat zwrotnikowy morski, temperatura średnia miesięczna waha się od 15°C w styczniu do 30° w sierpniu. Roczna suma opadów 1000-1500 mm. Brak wód płynących. Woda deszczowa jest magazynowana w zbiornikach.
Bujną roślinność reprezentują m.in. lasy iglaste z jałowcem pokrywające 20% powierzchni kraju oraz wiele gatunków kwiatów. Wzdłuż wybrzeża namorzyny. Na obszarze Bermudów żyje m.in. wiele gatunków płazów, ptaków oraz liczne owady. Jedynymi gadami są jaszczurki. Brak rodzimych ssaków.
Historia
Odkryte przez hiszpańskiego podróżnika J. de Bermudeza. Od 1684 kolonia brytyjska. W okresie II wojny światowej stanowiły amerykańską bazę strategiczną morską i lotniczą. W 1968 uzyskały autonomię wewnętrzną, rozszerzoną w 1973.
Gospodarka
Gospodarka oparta na turystyce (ponad 400 tys. turystów rocznie, z czego 80% z USA) oraz z działalności licznych międzynarodowych towarzystw finansowych i ubezpieczeniowych. Liczne zakłady przemysłu: farmaceutycznego, perfumeryjnego, spożywczego, włókienniczego, elektronicznego, elektrotechnicznego, stoczniowego (produkcja jachtów). Uprawia się: kwiaty, warzywa, banany, tytoń, owoce cytrusowe, bataty, kawę. Hodowla bydła mlecznego i trzody chlewnej. Rozwinięte rybołówstwo i połów homarów. Na Bermudach znajdują się bazy wojskowe.
Dobrze rozwinięta komunikacja, największą rolę odgrywa transport samochodowy (225 km dróg w tym większość asfaltowych) oraz połączenia promowe. Większe wyspy połączone są miastami. Brak linii kolejowych. Międzynarodowy port lotniczy - Kindley Field. Gł. port morski kraju - Hamilton.
Dochód narodowy: 31 500 USD na 1 mieszkańca (1999), jeden z największych na świecie. Zadłużenie: brak danych. Struktura zatrudnienia: usługi (89%), przemysł (10%), rolnictwo (1%). Handel zagraniczny: eksportuje się gł. wyroby farmaceutyczne, perfumeryjne, warzywa i kwiaty, natomiast importuje się paliwa, towary gotowe, żywność. Głównymi partnerami handlowymi są: Wielka Brytania, USA, Kanada, Szwecja.
Ustrój
Kolonia Wielkiej Brytanii, mająca autonomię wewnętrzną. Głową państwa jest królowa brytyjska reprezentowana przez gubernatora generalnego. Władza wykonawcza należy do rządu (Rady Wykonawczej) na czele z premierem wybieranym przez gubernatora i odpowierzalnego przed parlamentem. Władza ustawodawcza należy do gubernatora i dwuizbowego parlamentu - Izba Zgromadzenia z 40 miejscami oraz Senat z 11 senatorami.
Wiza, przepisy wjazdowe
Terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii - nie jest wymagane posiadanie wizy.
Jest wiele wysp z pięknymi plażami, ale Porto Santo to plaża z wyspą! Ostatni plażowy raj w Europie, gdzie nie dotarła jeszcze masowa turystyka i morze złotego piasku, które można mieć tylko dla siebie
O tym, że małe jest bardzo piękne, przekonać się można najlepiej spędzając wakacje na Porto Santo. Do niedawna znana tylko podróżnikom, leży ok. 40 km od północnego wybrzeża Madery, ma 11 km długości, 7 km szerokości i ok. 4,5 tys. mieszkańców, z czego ok. 3 tys. mieszka w Vila Baleira, stolicy wyspy i jej jedynym mieście. „Świętym Portem” nazwali wyspę portugalscy żeglarze, kiedy dała im schronienie podczas burzy. Najsłynniejszym mieszkańcem Porto Santo był Krzysztof Kolumb, który spędził tu trzy lata przed wyprawą do Ameryki i ponoć spotkał tu miłość swojego życia. W Vila Baleira, w jego domu jest małe muzeum, chętnie odwiedzane przez turystów. Miasteczko ma typowo portugalską architekturę, z białymi domami i krętymi uliczkami, jest tu sporo lokalnych barów i restauracji serwujących świeże ryby i lokalne wino.
Największą atrakcją jest tu jednak fantastyczna, 9 km plaża ciągnąca się aż do Ponta de Lacheta i wspaniałe szmaragdowe morze. Złoty piasek znany jest z właściwości terapeutycznych, szczególnie przy dolegliwościach reumatycznych. Plaże nigdy nie są zatłoczone i nawet w najwyższym sezonie można tu spokojnie wypoczywać. Dla miłośników aktywnego wypoczynku przygotowano fantastyczne, pięknie położone 18-dołkowe pole golfowe, na wyspie są wspaniałe warunki do uprawiania windsurfingu, żeglarstwa i jazdy konnej. Na północy wyspy wulkaniczne wzgórza, klify i skaliste zatoki stanowią wspaniałą scenerię do pieszych wędrówek.
Informacje Praktyczne Pilot: turyści objęci są opieką polskiego rezydenta, do którego zadań należy pomoc przy przylocie, wylocie, podczas pobytu oraz przyjmowanie zapisów na wycieczki lokalne. Wizy: nie są wymagane. Czas przelotu: Warszawa – Porto Santo – ok. 5,5 godz. Czas lokalny: czas polski minus 1 godz. Język: portugalski; można także porozumiewać się po angielsku. Stolica wyspy: Vila Baleira Napięcie: 220 V. Waluta: Euro (EUR). Ceny w hotelu i restauracji: obiad – od 12 EUR, napój – ok. 2 EUR, piwo – ok. 2 EUR, wino – ok. 4 EUR. Komunikacja: taksówki. Plaże: długa 9-kilometrowa plaża, zloty piasek, łagodne zejście do oceanu. Serwis plażowy płatny (2 leżaki + parasol) – ok. 10 EUR/dzień. Wyspa w Internecie: http://www.porto-santo.com/ Wycieczki lokalne: organizowane są przez lokalnego przedstawiciela B.P. ITAKA.
Tabela temperatur
MIESIĄC
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII
DZIEŃ
22
22
24
25
26
27
28
28
27
25
23
22
Wycieczki lokalne
Moledo & Pico do Castelo – piesza wycieczka rozpoczynająca się przy punkcie widokowym Pico do Castelo. Wejście na szczyt Pico do Castello (ok. 438 m. n.p.m.), gdzie znajduje się rekonstrukcja niedużej fortecy, która kiedyś była miejscem schronienia dla mieszkańców podczas napadów piratów. Wspaniałe widoki na południe wyspy. Zejście szlakiem Moledo. Średni stopień trudności. Czas: ok. 3 godz. Cena – ok. 24 EUR Wycieczka po wyspie – Portela i piękna sceneria wschodniej i zachodniej części wyspy. Następnie Serra de Fora i Serra de Dentro z wizytą w typowym domu i degustacją lokalnego wina. Dalej na trasie Pedegral, dawny ośrodek rolniczy, Camacha i Pico do Castelo na wysokości 437 m. Przejazd przez Dragonal, Matas, Lomas, Capo de Cima i Quinta des Palmeiras, gdzie podziwiać można okazy fauny i flory typowe dla Porto Santo i Madery. Dalej na trasie: Lapeira, Campo de Baixo, Ponta i Calheta. Czas: ok. 3 godz. cena – ok. 27 EUR Jeep Tour – przejazd do Portela, postój w punkcie widokowym. Przejazd przez Serra de Fora i Serra de Dentro. Degustacja lokalnego wina. Dalej trasa wiedzie przez Pedegral i Camacha do Pico do Castelo, skąd podziwiać można piękną panoramę Porto Santo. Przejazd przez Dragoal, Matas, Lomas, Campo de Cima i krótka wizyta w Quinta das Palmeira. Dalej na trasie Lapeira i Campo de Baixo. Zwiedzanie kamieniołomu Ana Ferreira. Przejazd na szczyt Flores i postój w punkcie widokowym. Czas: ok. 3 godz. Cena – ok. 35 EUR. Rejs łodzią – wypłynięcie do Ilheu do Cal. Postój na snurkowanie. Dalej na trasie: Cascais, Porto da Morena, Zimbralinho i Ilhéu de Ferro. Czas: ok. 3 godz. Cena – ok. 49 EUR Wycieczka po wyspie autokarem – przejazd do Calheta. Postój w naturalnym porcie z pięknym widokiem na Ilheu do Cal. Przejazd przez Ponta, Campo de Baixo, Lapeira, Campo de Cima i Lombas. Postój w punkcie widokowym. Dalej trasa wiedzie przez Lombas, Dragonal do Pico do Castelo. Następnie przejazd przez Camacha, Pedregal, Sierra Dentro. Wizyta w typowym domu i degustacja lokalnego wina. Przejazd przez Serra de Fora i Portela. Postój w punkcie widokowym. Przejazd przez Casinhas i Citade. Czas: ok. 2 godz. Cena – ok. 21 EUR
Argentyna ma swoje bardzo znane atrakcje, rozpoznawane na całym świecie. Ale ma tez mniej znane, a spektakularne atuty. Wszyscy znają tango i wiedzą, że pochodzi z ulic Buenos-Aires. Nie każdy wie, że najwyższa góra Ameryki Południowej i całej zachodniej półkuli, licząca 6960 metrów Aconcagua, leży na rubieżach Argentyny. Wielu kojarzy najlepsze steki z pastwiskami argentyńskiej pampy. Niewielu wie, że na samym południowym krańcu piętrzą się lodowce i leży najdalej na południe wysunięte miasto świata: Ushuaia. Argentyna była zasiedlana przez emigrantów z różnych kultur, w tym w dużej części z Europy Wschodniej. Wśród argentyńskich ognistych rytmów Polacy z łatwością odnajdą rzewne i melancholijne słowiańskie nutki. Piękny kraj, piękna atmosfera – podróż do Argentyny to może być podróż życia.
Buenos Aires
Może czasy świetności tego miasta już bezpowrotnie minęły, nie oznacza to jednak, że nie ma ono już absolutnie nic do zaoferowania, wręcz przeciwnie, jego niezwykle bogata urbanistyka budzi podziw. Od czasu powrotu demokracji w 1984 r. Buenos Aires przeżywa wyraźnie odrodzenie.
W 1536 r. Pedro de Mendoza wraz z 1600 ludźmi założył obóz na wysokim brzegu Río de la Plata, jednakże stanowczy opór Indian Querandí, jaki w przeciągu następnych pięciu lat silnie dał się najeźdźcom we znaki, zmusił ich do wycofania się z tego rejonu na blisko pół wieku.
Hiszpańskie restrykcje handlowe w znacznym stopniu spowalniały rozwój Buenos Aires. Niezadowoleni miejscowi kupcy angażowali się w nielegalny handel z Portugalczykami i Anglikami. Uzyskanie w 1816 r. niepodległości nie pomogło zażegnać konfliktu pomiędzy konserwatywnymi posiadaczami ziemskimi a mieszkańcami Buenos Aires, którzy prowadzili politykę otwarcia na świat, i to zarówno w wymiarze handlowym, jak i tym intelektualnym. Masowa imigracja europejska doprowadziła do wzrostu liczby mieszkańców z 90 tys. w momencie obalenia caudilla Juana Manuela de Rosas w 1852 r., do ponad miliona na przełomie XIX i XX w., kiedy to Buenos Aires szczyciło się mianem największego miasta Ameryki Łacińskiej.
Niskie płace i pogarszające się warunki socjalne – coraz więcej rodzin tłoczyło się w nędznych mieszkaniach – sprzyjały narastaniu niezadowolenia mas pracujących. Krwawe stłumienie strajku robotników przemysłu ciężkiego w 1919 r., zapisane w historii pod nazwą La Semana Trágica (tragiczny tydzień), było pierwszą z wielu brutalnych akcji tego typu, podejmowanych przez władze w następnych dziesięcioleciach. Zainicjowany w latach 30. i zakrojony na szeroką skalę program modernizacji miasta przemienił wąskie kolonialne ulice w główne arterie stolicy, takie jak Santa Fe, Córdoba i Corrientes.
Po II wojnie światowej Gran (Wielkie) Buenos Aires wchłonęło wiele odległych niegdyś terenów podmiejskich. Obecnie stolicę dręczy zanieczyszczenie środowiska, hałas, rozpadająca się infrastruktura i coraz gorsza jakość usług publicznych, wysokie bezrobocie oraz rozrost dzielnic nędzy.
Buenos Aires jest ogromne, ale dość szybko można nauczyć się poruszać po centrum i przyległych dzielnicach (barrios). Główna arteria miasta to szeroka Avenida 9 de Julio, biegnąca z Plaza Constitución do Avenida del Libertador i ekskluzywnych dzielnic północnych. Z wyjątkiem Av 9 de Julio wszystkie ulice na osi północ–południe zmieniają nazwy po przecięciu Av de Mayo.
Większość porteńos (stałych mieszkańców Buenos Aires) nie „wypuszcza się” poza granice swoich kwartałów, a i turyści nazbyt często do nich nie zaglądają, może z wyjątkiem pięciu największych dzielnic, gdzie można znaleźć większość atrakcji stolicy. Microcentro (na północ od Av de Mayo i na wschód od Av 9 de Julio) to popularne wśród turystów deptaki Florida i Lavalle, Plaza San Martín oraz handlowe i rozrywkowe ośrodki Corrientes, Córdoba i Santa Fe. Za Santa Fe ciągną się szykowne dzielnice Recoleta/Barrio Norte i Palermo, a na południe od Plaza de Mayo rozciągają się barwne osiedla robotnicze San Telmo i La Boca.
Kwestia bezpieczeństwa osobistego nie jest tu tak bardzo niepokojąca, jak w innych miastach Ameryki Łacińskiej, co jednak wcale nie oznacza, że poruszanie się po Buenos Aires nie niesie żadnego ryzyka. W mieście roi się od pomysłowych kieszonkowców i złodziei torebek, którzy, dążąc do wyznaczonego sobie celu, jakim jest okradzenie niczego się niespodziewającego przechodnia, potrafią się uciec do „przypadkowego” wytrącenia lodów czy wylania napoju na upatrzoną ofiarę.
Informacje podstawowe:
Liczba mieszkanców: 13,3 mln Polska ambasada: Calle Alejandro Maria de Aguado 2870, tel. 8029681 Numer kierunkowy telefonu: 0054/1 Wazniejsze numery telefonu: Pierwsza pomoc: 107 Policja: 101 Czas lokalny: Warszawa 12.00, Buenos Aires 8.00 Komunikacja miejska:
Metro: nie obejmuje calego miasta. Cztery z pieciu linii: A, B, D i E biegna z microcentro na zachodnie i pólnocne przedmiescia, natomiast linia C laczy dzielnice: Retiro i Constitutión.
Pociag: pociagi podmiejskie docieraja do wiekszosci dzielnic na obrzezach miasta
Autobus: ponad 200 linii autobusowych obejmuje wiekszosc miasta Adres informacji turystycznej: Dirección Nacional de Turismo, Avenida Santa Fe 883
Glówne atrakcje
Z racji licznych przebudów od poczatku stulecia miasto zachowalo niewiele zabytków. Pierwszym placem miasta, zalozonym jeszcze w 1580 r. jest Plaza de Mayo. Otaczaja go okazale budowle pochodzace z XIX wieku. Starsza jest katedra metropolitarna, z lat 1687 - 1729. Wewnatrz znajduje sie grobowiec Josego de San Martín - najbardziej czczonego w Argentynie bohatera walk o niepodleglosc.
Atrakcja turystyczna jest lezacy w poblizu, przy Hipólito Yrigoyen 219, Rózowy Dom (Casa Rosada) - palac prezydencki. Zostal udostepniony dla zwiedzania po upadku dyktatury w 1983 r. Plac od dawna byl tradycyjnym miejscem demonstracji politycznych.
Avenida de Mayo laczy Plaza de Mayo z Placem Kongresowym (Plaza del Congreso). Plac zamyka fasada Palacu Kongresowego z 1906 r. Stajacy przed nim pomnik dwóch kongresów upamietnia wydarzenia z lat 1810 i 1816, zwiazane z uzyskaniem niepodleglosci. Granitowe stopnie pomnika symbolizuja Andy a fontanna Ocean Atlantycki.
Odchodzaca w bok od Avenida de Mayo calle Florida jest jednym z glównych deptaków spacerowych. Prowadzi do lezacego w poblizu dworca kolejowego placu San Martín. W poblizu niego wznosi sie kopia londynskiego Big - Benu, tzw. Wieza Anglików. Po przegranej wojnie z Wielka Brytania o Falklandy placowi, przy którym wnosi sie wieza, nadano nazwe Argentynskich Sil Powietrznych.
W przeciwna strone, na poludnie od Avenida de Mayo rozciaga sie San Telmo - dzielnica artystów. W XIX wieku byl to szczególnie modny rejon miasta, zamieszkany przez bogatych mieszczan, dopóki nie przeniesli sie oni do wyzej polozonych przemiesc. Znajduje sie tu najstarsza swiatynia miasta, kosciól jezuitów sw. Ignacego z lat 1712 - 34. Dzielnica pelna jest uroczych restauracji i klubów muzycznych, posiada swoja specyfike.
Jest z pewnoscia jedna z bardziej uroczych rejonów miasta. Do szczególnie malowniczych dzielnic nalezy takze La Boca. Zostala wzniesiona przez wloskich imigrantów wzdluz kanalu Riachuelo. Tutejsze domy sa pomalowane w zywych kolorach. Dzielnica jest szczególnie czesto odwiedzana przez turystów.
Wsród bogatych i modnych dzielnic miasta wyróznia sie natomiast Recoleta. Znajduje sie ona na pólnoc od centrum. Na tutejszej nekropolii podziwiac mozna okazale, bogate grobowce miejscowej elity. Wiele z nich ma szczególnie interesujacy wystrój rzezbiarski i architektoniczny.
Szczególnie znana atrakcja miasta jest jeden z najwiekszych na swiecie teatrów operowych - Teatr Kolumba (Teatro Colón). Znajduje sie przy Avenida 9 de Julio. Wewnatrz pomiescic sie moze 3500 osób. Miasto slynie takze ze 150 parków.
Muzea i galerie
Narodowe Muzeum Sztuk Pieknych (Museo Nacional de Bellas Artes), Libertador 1473 - najbardziej bogate w dziela sztuki muzeum argentynskie. Zawiera obrazy artystów argentynskich oraz Renoira, Moneta i Van Gogha
Muzeum Miejskie (Museo del Cabildo), Bolívar 65 - znajduje sie w ciekawym, pod wzgledem architektonicznym, budynku. Miesci m.in. ekspozycje pozwalajaca sie zapoznac z historia Buenos Aires
Muzeum Sztuk Pieknych (Museo de Bellas Artes de La Boca), Pedro de Mendoza 1835 - miesci sie w dawnym domu i pracowni znanego artysty Quinqueli Martína
Zakupy
Buenos Aires wraz z cala Argentyna slynie z wyrobów skórzanych, glównie butów. Turysci kupuja równiez chetnie wyroby jubilerskie. Najmodniejsze miejsce zakupów to Avenida Santa Fe oraz Florida. Na rogu Florica i Córdoba znajduje sie olbrzymie centrum handlowe Galerias Pacyfico. W celu zakupów warto sie równiez udac do dzielnicy Recoleta.
Warto odwiedzic którys z licznych targów wyrobów lokalnych artystów, czyli ferias. Jeden z bardziej znanych pchlich targów odbywa sie co niedziele na Plaza Dorrego w dzielnicy San Telmo. W okolicy znajduje sie takze sporo ciekawych sklepów z antykami.
Miasto ma równiez bardzo dobrze zaopatrzone ksiegarnie. Jedna z bardziej znanych w miescie ksiegarnia to El Ateneo przy Florida 340. Zarówno na targu jak i w sklepach mozliwe jest targowanie sie.
Gdzie zjesc
El Sanjuanino, Posadas 1515 - restauracja w dzielnicy Recoleta, podaje sie tu regionalne odmiany slynnych argentynskich potraw jak empanadas i locro
La Estancia, Lavalle 941 - w restauracji kucharze w tradycyjnych strojach przyrzadzaja slynna argentynska perrille
Las Marias II, Bolívar 964 - 66 - pizzeria w dzielnicy San Telmo. Znana jest jako ulubiony lokal literatów
Jerónimo, Estados Unidos 407 - niedroga restauracja w dzielnicy artystów San Telmo z kuchnia miedzynarodowa
Los Teatros, Talcahuano 360 - hiszpanska restauracja slynaca z doskonale przyrzadzonych owoców morza
Rozrywka
Za prawdziwego wyraziciela natury argentynskiej jest uwazane tango. Nie przeszkadza temu pogladowi fakt, ze ten szczególnie ekspresyjny taniec ma korzenie afro - argentynskie lub kubanskie. Jeszcze w poprzednim stuleciu, gdy rozwijal sie w biednych slamsach, byl odrzucany przez konserwatywne, bogate warstwy argentynskiego spoleczenstwa. Dzis jest najbardziej znanym na swiece produktem eksportowym Argentyny.
Buenos Aires pozwala zapoznac sie z tangiem u samych zródel jego powstania. Dzis tanczy sie go juz nie w slamsach, ale w ekskluzywnych klubach, a na specjalne pokazy dla turystów czesto trudno sie dostac, mimo drogich biletów. Odbywaja sie one czesto w klubach dzielnicy San Telmo i La Boca, zwanych tanguerias.
Najslynniejszym z nich jest La Casa Blanca, Balcarce 668 (tel. 3314621). Odwiedzane jest przez osobistosci ze swiata polityki. Wiele lokali nosi nazwy takie jak slynne tanga spiewane przez Carlosa Gardele. Wsród nich mozna wymienic El Viejo Almacén, przy Balcarce (tel. 3623602), A Media Luz, przy Chile 316 (tel. 3623602), oraz Los Dos Pianistos, przy Pasaje Gufra 305 (tel. 3612188). Darmowe pokazy tanga odbywaja sie takze latem w sobotnie noce na Plaza Dorriego w San Telmo.
Wielka latynoamerykanska aglomeracja zapewnia przyjezdnym jak i miejscowym rozmaite formy spedzania wolnego czasu. Liczne kluby muzyczne pozwalaja bawic sie nie tylko przy dzwiekach muzyki z Poludniowej Ameryki ale takze granej w Europie czy USA.
Glówne centra rozrywki miasta to rejony Corrientes, Córdoba i Santa Fe. Muzyki rockowej, jazzu lub bluesa mozna posluchac w klubie El Subsuelo, Pasada de la Piedad 1571. Najbardziej znany klub jazzowy to Oliviero (tel. 3716877), przy Paraná 328. Do najwiekszych dyskotek w miescie nalezy natomiast Hippopotamus, Junin 1787 oraz Africa w Alevar Palace Hotel. Mlodziez najchetniej bawi sie w Gallery przy Azcuénaga 1771 w dzielnicy Recoleta.
Organizowaniem oficjalnej kultury w miescie zajmuje sie Centrum Kulturalne Miasta Buenos Aires (Centro Cultural Ciudad de Buenos Aires). Miesci sie ono w dzielnicy Recolta. Tuz obok znajduje sie Miejskie Centrum Wystawowe (Centro Municipal de Exposiciones). W obu obiektach odbywa sie wiele wydarzen kulturalnych, jak wystawy i koncerty.
Przy Avenida Corriendes, miedzy przecznicami 9 de Julio i Callao, lezy natomiast dzielnica teatralna. Znajduje sie tu m.in. Teatro General San Martín II (tel. 3478611) z kilkoma salami widowiskowymi. W olbrzymim Teatrze Kolumba (Teatro Colón), przy Avenida 9 de Julio odbywaja sie przedstawienia operowe, balet oraz koncerty. Warto takze przejsc sie ulicami dzielnicy San Telmo. Tutaj, w poblizu placu Plaza Dorrego, czesto mozna podziwiac wystepy ulicznych artystów.
Malta, położona między Sycylią i Afryką Północną, spełnia idealnie wszystkie oczekiwania turystów. Czekają tu na nich słoneczne dni, przejrzyste morze, poprzecinane rozpadlinami wybrzeża, okazałe budowle historyczne, gościnność tutejszych mieszkańców, komfortowe ośrodki wypoczynkowe oraz bogata oferta sportów wodnych.
Państwo maltańskie to 5 wysp: Malta, Ghawdex, Kemuna, oraz niezamieszkałe: Cominotto i Filfa . O Malcie mówi się, że jest to ogromne muzeum pod otwartym niebem. Relikty sprzed tysięcy lat odnajdywane są znacznie łatwiej niż to by się mogło wydawać. Z historią tej wyspy związani są Fenicjanie, św. Pawła, zakon Joannitów, Królestwo Brytyjskie.
Ale Malta to również cel podróży zapaleńców nurkowania. Wiele osób uważa, że wokół tej wyspy panują najlepsze warunki do nurkowania w całym basenie Morza Śródziemnego. Temperatura wody zapewnia komfort pływania a wyjątkowa przejrzystość pozwala dokładnie przyglądać się życiu podwodnego świata.
Plaże na Malcie są najczęściej skaliste, ze stromymi zejściami do wody. W niektórych miejscach są umieszczone drabinki. . Plaże są słabo przystosowane dla dzieci - brak szerokich płycizn i strome, kamieniste zejścia do morza. Piaszczyste plaże znajdują się w Cirkewwa i Mellieha
Malta oferuje wiele okazji do udanych zakupów i zwiedzania, zwłaszcza w stolicy La Valetta. To historyczne miasto było niegdyś siedzibą Zakonu Rycerzy Maltańskich. Po dziś dzień zachowały się stare mury miejskie oraz imponująca katedra Świętego Jana. Swoje piękno La Valetta zawdzięcza tez położeniu przy jednym z największych, naturalnych portów świata. Panuje tu iście śródziemnomorska atmosfera, a gwarne ulice pełne są kolorowo ubranych turystów z całej Europy.
Wyspa kusi do zwiedzania wspaniałych zamków i starych, średniowiecznych miast. Warto zobaczyć 'ciche miasto' Mdinę.
Bugibba
Nowoczesny kurort wypoczynkowy położony nad Zatoką St. Paul's, na wschodnim wybrzeżu Malty, ok. 20 km od stolicy wyspy Valletty. Nowoczesne i wygodne hotele, liczne restauracje i bary oraz czynne do późnych godzin nocnych kluby i dyskoteki usytuowane przy nadmorskiej promenadzie zapełnią każdą wolną chwilę. Skaliste plaże z zabezpieczonym wejściem do wody. Miłośnikom plażowania na piasku polecamy wycieczkę nad Złotą Zatokę (ok. 15 min autem).
Informacje praktyczne
Stolica
Valetta
Waluta
Euro (EUR)
Język
Maltański, angielski (drugi język oficjalny)
Czas
Taki sam jak w Polsce
Dokumenty
Paszport lub dowód osobisty. Wiza do 90 dni nie jest wymagana. Malta należy do strefy Schengen.
Malta to mała wysepka, najdłuższy przejazd autobusem zajmuje 40 minut. Między 5.30 rano a 10 wieczór zawsze znajdzie się jakiś autobus. Przejazd Ne będzie droższy niż 1,5 euro. Miłym urozmaiceniem może być wynajęcie skutera lub motoru. Przeprawę promem między maltańskimi wyspami zapewnia Gozo Channel Company. Promy kursują miedzy Cirkewwa na północy Malty i Mgarr na wyspie Gozo. Promy odpływają co mniej więcej co godzinę, a bilet kosztuje 2 funty.
Szczepienia
Nie są wymagane.
Sliema
Sliema najbardziej ruchliwych centrum turystycznym na północno-wschodnim wybrzeżu Malty. Położony na półwyspie Sliema tylko kilka kilometrów od głównego městaValletta.
Tour
Sliema
uważany jest za jednego z największych ośrodków i centrów handlowych na wyspie Malta. Znajduje się tu jedne z najlepszych sklepów na Malcie, takich jak Marks & Spencer, Topshop i Dorothy Perkins. Shopper z pewnością zainspiruje wielu nowoczesnych centrów handlowych, takich jak Plaza Shopping Centre i The Point. Zakupy mogą również korzystać z głównej promenadzie, który jest trzy kilometry, i jest uważana za najbardziej ruchliwych ulic w Malta, zarówno w dzień jak iw nocy. Na promenadzie znajdziecie Państwo hotele, restauracje, bary, parki i dużej liczby transakcji. W sezonie, uroczystości i święta, w centrum handlowym używane do wielu spotkań towarzyskich. Miasto jest również dostępna Casino.
Plaże
Sliema
Na Sliema wschód miasta wybrzeża można korzystać różnorodnej scenerii Morza Śródziemnego kolorowe wschody słońca, ale tutaj są najlepsze plaże do kąpieli - zwłaszcza dla rodzin z dziećmi. Całe wschodnie wybrzeże jest skaliste z trudnym dostępem do morza, choć w wielu miejscach stopni i uchwytów, a niektóre miejsca są lanego betonu. Przynajmniej trochę piaszczysto - kamieniste plaże można znaleźć w północnej części miasta Balluta Bay, gdzie Sliema przechodzi stopniowo w mieście St Julian.
Dla rodzin z dziećmi
Přesto
plaży w Sliema nie nadaje się dla rodzin z dziećmi, znajduje się kilka miejsc, które są dostosowane tylko dla dzieci. Są place zabaw dla dzieci i parków publicznych, szczególnie na promenadzie lub w północnej części miasta. Jest to największy park. Dzieci będą radować oczy i Duck's Village -.. Kolor "wioski" dla kaczek, znajduje się przy wjeździe na wyspę Manoel
Sport Sliema
Sliema
to nie tylko centrum kawiarnie, sklepy i restauracje, a także sportowe miasto nie ma własnego stadion, ale jego klub piłkarski jest najlepszy na wyspie. Oprócz piłki nożnej, mieszkańców zapłacić skautingu, lub koszykówkę. Turyści mogą spróbować sportów wodnych takich jak nurkowanie czy windsurfing. Promenades jest idealnym miejscem na długie spacery, jazda na rowerze i bieganie. K Są również korty tenisowe
Pomniki
Sliema
Město może pochwalić się bogatą historią, o czym świadczą liczne zabytki miasta znajduje się 5 kościołów, które są najczęściej odwiedzane kościoły, Nazaretu i Sacred Heart to bardzo popularne miejsce jest Fort Tigne... - wysuniętego najbardziej na południe miasta, gdzie jest starej twierdzy, który został zbudowany jako ostateczną obronę Malty w 1792 roku. Od Fort Tigne oferuje piękny widok na miasto Valletta, który znajduje się na drugim półwyspie. We wschodniej części miasta można zobaczyć wieży lub na północ Sliema strażnicy Fort N Julian's Tower. Na południowym krańcu miasta, gdzie granice Sliema miasta Gzira, jest most, po którym dom Manoel Island, gdzie twierdzy z 18 wieku - Fort Manoel, który jest majestatyczny symbol wyspy.
Holiday Sliema
uważa najpopularniejszym kurorcie na Malcie, z kilkoma nowoczesne hotele, gdzie goście są zakwaterowani głównie bogatszych. Jednocześnie jest tańsze i mniejsze hotele, hostele i mieszkania, wielu z menu można wybrać. W zakresie usług dla turystów Sliema jest bardzo dobrze wyposażone, a tym samym zyskał zasłużoną renomą do ogółu społeczeństwa.
Transport
miasta Sliema
Do się bardzo łatwo. Jeśli już znajdują się na wyspie, można korzystać z wielu linii autobusowych będzie Sliema mieście lub prowadząc ją po całej wyspie. Innym rozwiązaniem jest wynajem samochodów, ale musisz pozwolić na znaczne ruchu turystycznego w mieście i jego okolicach. Sliema miasta pozostawia wiele statków, nie tylko statek wycieczkowy na rejs wokół wyspy, ale także promem do stolicy Valletta.
Chorwacja jest państwem położonym na południu Europy. Od południa graniczy z Bośnią i Hercegowiną oraz Czarnogórą, od wschodu z Serbią oraz Węgrami i Słowenią od północy. Na południowym – wschodzie leży nad Morzem Adriatyckim. Chorwacja jako państwo odzyskała niepodległość bardzo niedawno, bo dopiero w 1991 roku po odłączeniu się od Jugosławii.
W czasach PRL – u Polacy jeździli na wczasy głównie nad Bałtyk. Wtedy tylko nieliczni mogli sobie pozwolić na wyjazd za granicę. Szczytem marzeń było wybranie się do Jugosławii lub Bułgarii. Zmieniły się jednak czasy i obecnie możemy pojechać w każdy zakątek świata. Pomimo tego wakacje nad Adriatykiem wcale nie straciły nic ze swojej popularności. Można powiedzieć, że wręcz przeciwnie – co roku tamtejsze wybrzeże wybiera coraz więcej turystów i to nie tylko z Polski. Kraj jest popularny wśród wszystkich gości. Dzięki swojemu bardzo różnorodnemu położeniu oraz temu, że jest to kraj czysty i bezpieczny, chętnie wybierają go rodziny z małymi dziećmi.
Bezkresne plaże, wspaniałe, ciepłe i krystalicznie czyste morze służą szczególnie tym, którzy po prostu chcą się wygrzewać na słońcu. Dla turystów, którzy wolą bardziej aktywny wypoczynek znajduje się tutaj wiele atrakcji. Bardzo dużą popularnością cieszą się sporty wodne. Windsurfing, narty wodne czy żeglarstwo są tu dobrze rozwinięte. Poza tym jeździectwo, wspinaczka, chodzenie po górach, a także wiele wspaniałych zabytków do zwiedzania – to wszystko ma nam do zaoferowania Chorwacja.
Najchętniej wybieraną częścią kraju przez turystów jest Istria. Na noclegi w tym miejscu decyduje się mniej więcej jedna trzecia wszystkich turystów. Porównywalna liczba wypoczywa na wybrzeżu dalmatyńskim. Dużo mniejszą popularnością cieszy się wschodnia część kraju – Slawonia.
Chorwackie Ministerstwo Turystyki podało, że w 2005 roku wakacje spędziło tam niemal 10 milionów turystów. Dla porównania w 1995 roku było to zaledwie 2,5 miliona. Kraj ten najchętniej jest wybierany przez Niemców. Do Chorwacji zjeżdżają najczęściej turyści indywidualni, którzy stanowią średnio 63% przyjezdnych. Właśnie w ten sposób najlepiej jest zwiedzać kraj. Sezon turystyczny trwa tam od kwietnia aż do października. Najwięcej turystów jest jednak od połowy lipca do ostatnich dni sierpnia. Wybierając się tam w tym okresie, musimy się uzbroić w olbrzymią cierpliwość. Drogi są strasznie zakorkowane, na popularnych plażach miejsca praktycznie nie ma, a znalezienie jakiegokolwiek noclegu we w miarę przystępnej cenie graniczy z cudem. Po Chorwacji najlepiej podróżować jedynie w dni powszednie, a najspokojniej jest tu w maju i we wrześniu.
Dalmacja Środkowa
Stolicą środkowej Dalmacji jest Split z urzekającą starówką, którą koniecznie trzeba zobaczyć zarówno w dzień, jak i w nocy. Główną atrakcją architektoniczną są oczywiście ruiny pałacu cesarza rzymskiego Dioklecjana. Był on budowany z wysokiej jakości marmuru, który jest wydobywany po dzień dzisiejszy na wyspie Brać. Wspaniałe jest też wnętrze katedry, która została wzniesiona obok Pałacu Dioklecjana. Powstało tu z biegiem lat również wiele pałaców, z których najpiękniejszy jest Pałac Papalića. Wspaniałych zabytków w Splicie jest wiele; najlepiej zobaczyć je na własne oczy. Polecamy wejście na wieżę, która znajduje się tuż Pałacu Dioklecjana. Można z niej podziwiać panoramę miasta ze wszystkich stron świata. Ze Splitu można dostać się promem na najpiękniejsze wyspy Dalmatyńskie, np. Brać, Hvar, Korćula. Głównymi centrami wypoczynkowymi są miasta: Śibenik, Primośten, Trogir. Mają one wspaniałe, zabytkowe starówki z wąskimi, romantycznymi uliczkami, szczególnie piękne w Primostenie i Trogirze. Obydwie te miejscowości położone są na niewielkim półwyspie. Urokliwa też jest w Trogirze wspaniała aleja palmowa wzdłuż przystani dla promów, którą dochodzi się do pozostałości zabytkowych murów miasta. Natomiast Primośten łudząco przypomina Rovinj na Płw. Istria.
Niezwykle ciekawy jest w tej części wybrzeża tzw. "szlak twierdz", który ciągnie się za Trogirem w stronę Splitu. Powstało na nim wiele zamków obronnych, które miały chronić mieszkańców przed najazdami wojsk osmańskich w XVI w. Do najważniejszych twierdz należą: Kaśtel Śtafilić, Kaśtel Novi, Kaśtel Stari, Kaśtel Sućurac, Kaśztel Kambelovac, Kaśtel Gomilica. Wypoczywając w tym regionie koniecznie trzeba odwiedzić starożytne miasteczko Salona, które w tej chwili jest miejscem badań architektonicznych. W czasach Cesarstwa Wschodniorzymskiego przez Salonę biegły wszystkie szlaki handlowe między wschodem a Italią. Ciekawostką są odkryte w pobliżu miasta Sinj pieczary i ruiny starych zamków. Ta część wybrzeża to doskonałe miejsce wypadowe do Parku Narodowego w Paklenicy i Parku Narodowego Kornati. Jadąc drogą wzdłuż morza ze Splitu na południe dojeżdża się do niezwykle pięknego miejsca - miasteczka Omiś. Piękno tego miejsca leży nie tyle w architekturze, co w krajobrazie. Uchodząca tu do morza rzeka Cetina przecina masyw Mosoru, tworząc niezwykle malownicze i niepowtarzalne widoki. Zauważymy zresztą, że im bardziej posuwamy się na południe wybrzeża Dalmatyńskiego, tym roślinność jest bujniejsza. Makarska Riviera to jedno z najpiękniejszych kąpielisk Adriatyku. Masyw gór Biokovo (1700 m n.p.m.) schodzi niemal wprost do morza oferując turystom niepowtarzalne krajobrazy. Riwiera porośnięta jest niezwykle bujną, egzotyczną roślinnością. Stolicą Riviery jest Makarska. Miasto to oczywiście posiada przepiękną średniowieczną starówkę, która tętni życiem przez całą dobę. Niezwykłe wrażenie robi wspaniała nadmorska promenada palmowa. Na Makarskiej Rivierze jest wiele mniejszych, ale równie pięknych miejscowości turystycznych m.in. Baśka Voda, Tućepi, Podgora, Igrane. Wszystkie posiadają, podobnie jak Makarska, ładne, żwirowe plaże.
Informacje Praktyczne
W Chorwacji można dostać materiały fotograficzne zagranicznych marek, jednak są one droższe niż w Polsce. Przy zakupie radzimy zwracać uwagę na datę ważności. Obowiązuje zakaz fotografowania obiektów wojskowych. Nie wolno również robić zdjęć tam, gdzie znajdują się tabliczki informacyjne z symbolem przekreślonego aparatu.
Telefonować można z urzędów pocztowych lub publicznych budek telefonicznych. Karty telefoniczne kupuje się na poczcie lub w kioskach z gazetami. Istnieje również możliwość zamówienia rozmowy telefonicznej z hotelu, należy jednak pamiętać, że doliczana jest wtedy dość wysoka prowizja.
Pieniądze można wymieniać w bankach, recepcjach hotelowych i w prywatnych kantorach. Prawo dopuszcza prowizję w wysokości 1-3%. O wysokość prowizji należy zapytać przed dokonaniem wymiany. Walutą chorwacką jest kuna (1 kuna = 100 lipa).
Zagrożenie przestępczością należy ocenić jako stosunkowo niewielkie (dość rzadkie są kradzieże samochodów, napady rabunkowe w miejscach publicznych itp.). Możliwe jest swobodne poruszanie się w miejscowościach wypoczynkowych w godzinach wieczornych bez obawy o zagrożenie bezpieczeństwa. Należy natomiast unikać pozostawiania dokumentów oraz rzeczy wartościowych w hotelach, na kempingach oraz w kwaterach prywatnych. Chorwacja nie jest stroną międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności hoteli za rzeczy wniesione.
Obywatelom polskim przyjeżdżającym w celach turystycznych do Chorwacji pomoc lekarska przysługuje tylko w nagłej sytuacji (wypadek, zasłabnięcie). Aby uzyskać bezpłatną pomoc należy okazać polski paszport oraz potwierdzić ubezpieczenie. Standardowa prywatna wizyta lekarska kosztuje od 16 do 20 USD. Koszt pobytu jednej doby w szpitalu wynosi ok. 50 USD (bez kosztów operacji oraz leków).
Chorwacja honoruje polskie prawo jazdy. Nie jest wymagane posiadanie zielonej karty. Dozwolona ilość alkoholu we krwi 0,5 promili. Pasy bezpieczeństwa są obowiązkowe
Niewiele jest miejsc na świecie, do których określenie kraj kontrastów pasowałoby tak dobrze, jak do Brazylii.
Zamieszkują ją bowiem zarówno światli mieszkańcy Rio de Janeiro, jak i żyjący w puszczy, polujący na zwierzynę Indianie. W granicach tego państwa znajdują się zarówno zatłoczone miasta, jak i miejsca, gdzie stopa ludzka nie stanęła od lat. Będąc tam można wziąć udział w feerycznym, roztańczonym karnawale, jak również uczestniczyć w pielgrzymce do któregoś z licznie występujących tam sanktuariów maryjnych.
Są także rzeczy wspólne dla całego kraju. Bardzo ciepły klimat, wspaniała przyroda, a przede wszystkim spontaniczni, otwarci, przyjaźni ludzie. Ich gościnność sprawia, że każdy przybysz może się w Brazylii poczuć choć trochę jak u siebie.
Nic zatem dziwnego, że Brazylia przyciąga najróżniejszych ludzi - od zwyczajnych turystów, spędzających czas, wylegując się na wspaniałych, wielokilometrowych plażach i spacerując po nadmorskich deptakach, po podróżników penetrujących pierwotną puszczę.
Tych pierwszych przyciąga głównie Rio de Janeiro. Nic dziwnego. To miasto tętniące życiem niezależnie od pory dnia i roku. Długo można by wymieniać jego atrakcje. Poza najsłynniejszymi - ponad czterokilometrową plażą Copacabaną i największym stadionem świata - Maracaną miasto oferuje wiele innych atrakcji - m. in. główny plac miasta Praca Floriano, gdzie można usłyszeć wykonywaną na żywo przez miejscowych muzyków sambę, napić się gorącej jak piekło i słodkiej jak miłość kawy, Paco Imperial - okazały pałac cesarski pełniący dziś rolę prężnie działającego centrum kultury, Campo de Santana - wspaniały park oszałamiający feerią tropikalnych odcieni zieleni.
Wszystko to widać jak na dłoni ze słynnej Głowy Cukru - trzystumetrowego wzgórza położonego za miastem.
Wulkan energii jakim jest Rio eksploduje raz do roku w karnawale. Te kilka dni w roku stanowią pasmo wybuchów szalonej zabawy. Kluby nocne organizują imprezy kostiumowe. Z ustawionych w parkach i na placach scen płyną dzięki wszelkich gatunków muzyki - od ludowej indiańskiej, przez taneczną latynoską, po rock a la Carlos Santana. Królową tych dni jest jednak gorąca, zmysłowa samba. Kulminacją karnawału jest rywalizacja szkół samby w czasie parady na sambodromo. Każda ze szkół przygotowuje skomplikowany, szalony występ przez kilka miesięcy. Efekty są, trzeba przyznać, olśniewające.
Oczywiście, można też tańczyć samemu. W różnych miejscach Rio amatorskie zespoły bandas prowadzą kolorowe taneczne korowody przy wtórze bębnów i trąbek.
Miłośnikom spokoju polecamy natomiast tropikalny raj - Ilha Granda. Ta wyspa jest oddalona o 150 km od Rio. Na wyspie są trzy rzeczy o których marzy się będąc (zwłaszcza w pracy) w Polsce: plaża, podzwrotnikowy las i... spokój. Na całej wyspie są tylko trzy miejscowości. Plaże Ilha Granda są uważane za jedne z najpiękniejszych w Brazylii.
Miłośnikom egzotyki polecamy Belem - położoną 120 km od jednego z licznych ujść Amazonki stolicę stanu Para. To tętniące życiem miasto portowe, w przeszłości przyciągające wszelkiej maści awanturników zachowało wiele z klimatu powieści przygodowych. Stanowi też wspaniałą bazę wypadową do wypraw w lasy deszczowe.
Rio De Janeiro
Rio de Janeiro malowniczo położone nad Oceanem Atlantyckim, tuż powyżej Zwrotnika Koziorożca, nad Zatoką Guanabara , wśród granitowych „głów cukru”, należy do najpiękniejszych miast świata. Pierwszą osadę nad zatoką założyli w 1555r. hugenoccy kupcy z Francji i nazwali ją La France Antarctique. W 1565 roku portugalczycy wyparli hugonotów z tych ziem. W okresie początków osadnictwa portugalskiego ufortyfikowano wzgórza Urca i Morro do Castelo, a następnie rozbudowano obecną dzielnicę staromiejską z pałacem wicekrólów Brazylii, Izbą Deputowanych, katedrą i licznymi barokowymi kościołami. W latach 1763-1960 Rio de Janeiro było stolicą Brazylii. Na początku XX wieku miasto zostało przebudowane i zyskało nowoczesne i interesujące rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne. Znajdują się tu liczne muzea, wielkie ogrody (zoologiczny i botaniczny), tereny rekreacyjno-sportowe, stadion Maracana mogący pomieścić 200 tys. widzów. Dominującym elementem charakterystycznej panoramy miasta jest góra Corcovado wysokości 704 m, na szczycie której stoi 38 metrowy posąg Chrystusa Zbawiciela wzniesiony w 1931r. Naprzeciw zatoki wznosi się Pao de Acuar – Głowa Cukru – o wysokości 395 m n.p.m. na szczyt której można wjechać kolejką linową. W południowej części miasta znajduje się dzielnica Copacabana, z pięknymi, złotymi piaskami plaży, będąca wielkim turystycznym centrum Rio de Janeiro. Wielką atrakcją miasta jest karnawał.
Praktyczne informacje
Ludność: ponad 6 mln (cała aglomeracja liczy 14,5 mln osób).
Języki: portugalski (urzędowy), ponadto hiszpański, angielski.
Waluta: real (BRL); 1 USD = ok. 1,8 BRL.
Marzec–kwiecień to najlepsze miesiące, niezła jest też pora naszej jesieni (może być trochę pochmurno, ale za to jest tanio). Nasza zima to najdroższy okres: Brazylijczycy mają wakacje, bywa gorąco, a karnawał winduje ceny.
Tanie połączenia lotnicze oferują Iberia, Air France i portugalski Tap. Przelot z Warszawy z przesiadką w europejskiej stolicy kosztuje ok. 3–4 tys. zł w obie strony. W promocji można znaleźć bilety za 1500 zł w obie strony.
Na pobyt turystyczny do 90 dni nie jest wymagana.
Przejazd z lotniska na Copacabana kosztuje ok. 30–40 dol. Stawka w mieście to ok. 3 dol./km (najlepiej przed rozpoczęciem kursu zapytać o orientacyjne koszty).
Zważywszy na ich spektakularne położenie, hotele w Rio są relatywnie tanie: od 220 zł za dwójkę w hotelu*** przy Copacabana do 600 zł za apartament. Przykładowe hotele tej klasy w pobliżu plaży Copacabana: Copa Sul, Lancaster Othon, Debret, Copacabana Rio. Hotele ulokowane z dala od plaży lub w północnych dzielnicach są tańsze. Ceny w karnawale rosną nawet trzykrotnie (ok. 750 zł za dwójkę w hotelach***).
Specjalność brazylijska to steki, bardzo krwiste (nawet te zamawiane jako well-done). Trzeba spróbować salata mista, czyli sałatki mieszanej, w której skład wchodzą pyszne bataty w majonezie. Uwaga: dania są ogromne, można zamówić jeden zestaw na dwie osoby. Cena takiej uczty rzadko przekracza kilkadziesiąt złotych.
Bilety na paradę na Sambodromie kosztują ok. 40 dol., ale trudno je kupić poza pakietem wycieczek. Po rozpoczęciu parady można je nabyć u koników po 10 dol.
„Jeden raz” z dziewczyną na telefon (zamówioną z katalogu) kosztuje 100–200 reali (ok. 150–300 zł), 2 godz. nielimitowanych usług – ok. 50 proc. więcej.
Wejście do „term” (specyficzna wersja ekskluzywnej sauny, gdzie relaksują się brazylijscy biznesmeni) to wydatek 50 reali (80 zł). „Numerek” kosztuje 140–200 reali. Znane termy: Rio Antigo, Solarium, L’uomo, Centaurus.
Love Motels (hotele miłości) – przybytki zaaranżowane na intymne spotkania. W pokojach są: sauna, jacuzzi, minibar, erotyczne gadżety i wielkie łoże. Ceny od 150 dol./noc. Niektóre z hoteli: Praia Lido i Vanity w Copacabana, Sinless, Shalimar i VIPs w Leblon.
Ambasada RP, Av. das Naçoes, Qd. 809, Lote 33, Brasília – DF, CEP – 70423-900, tel. (55-61) 32-12-80-00. www.brasilia.polemb.net
Seszele to niewielkie państwo wyspiarskie położone w regionie Afryki na Oceanie Indyjskim na północny-wschód od Madagaskaru, na archipelagu Seszeli i sąsiednich wyspach. Kraj zajmuje 92 wyspy o łącznej powierzchni 455 km kwadratowych. Tylko 33 wyspy są zamieszkane. Największe wyspy – Mahe, Praslin, La Digue i Silhouette o rzeźbie terenu górzysto-wyżynnej są pochodzenia kontynentalnego, większość pozostałych to atole koralowe. Największe wyniesienie – 905 m. n. p. m – znajduje się na wyspie Mahe. Seszele leżą w strefie klimatów okołorównikowych modyfikowanych przez wpływ oceanu. Znajdują się pod wpływem monsunu z północnego-zachodu i pasatu z południowego wschodu dzięki czemu otrzymują intensywne opady. Występują tu lasy tropikalne z kilkoma gatunkami endemicznymi. Osobliwością przyrodniczą jest rosnący na wyspach Praslin i Curieuse tzw. kokos morski. Najstarsze okazy tej palmy mają 800 lat i ponad 40 m. wysokości. 
